Het Toplicht, wijk De Boeg

Vorig jaar heb ik via een serie verhalen onder de titel ???Memory Lane?۪ mijn jeugd en heden in Dronten beschreven in de FlevoPost. Voor die serie heb ik veel plekken uit mijn jeugd bezocht. Als ik ̩̩n plek als favoriet moet benoemen, is dat deze plek in wijk De Boeg, bij het huis waar wij woonden, aan het Toplicht. Vroeger lag hier op de heuvel een groot houten schip. Ik heb geen idee waarom, maar het was een mooie speelplek, en vanaf de voorsteven had je een mooi uitzicht over het Toplicht en de kuil achter de huizen. De meeste tijd heb ik echter op de voetbalvelden rondom de speelplek rondgebracht. Ik liep moeilijk, en als ik teveel liep kon ik haast niet meer lopen van de pijn. Tot mijn 18e heb ik jeugdreuma gehad, en dat betekende dat ik een klein, mager en kwetsbaar kind was. Maar ik moest wel in beweging blijven. Daarom kreeg ik van mijn ouders een hond, en met die hond heb ik hier kilometers rondgelopen. Ik ging ook vaak voetballen, al stelde dat technisch niet veel voor, maar tegen een bal trappen voelde altijd wel lekker. Mijn hond Vita was niet alleen mijn beste vriend, ze beschermde me ook. Een ouderwetse bouvier, waakzaam en hondstrouw, die altijd een paar passen voor me uitliep, om te kijken of dat wat er naderde, een bedreiging voor mij vormde. En toen de dreiging ̩̩n keer van achter kwam, en een jongetje op een fiets mij een trap gaf waardoor ik viel, had hij even later mijn hond in zijn broekspijp hangen. Dat zijn kleine momenten van groot geluk. Kees Bakker